سن مناسب ارتودنسی

در دوران بلوغ حرکت دادن استخوان ها با دستگاه های ارتودنسی بسیار راحت تر از دیگر دوران رشد انجام می شود. سن مناسب ارتودنسی بر طبق توصیه‌های آکادمی دندانپزشکی کودکان آمریکا، در سنین ۸ تا ۹ سالگی است.

در ابتدا باید در سن ۷ سالگی مشاوره ارتودنسی انجام شود و سپس در سنین ۸ تا ۹ سالگی ارتودنسی انجام گیرد. 

کاندیدای مناسب ارتودنسی دندان

ارتودنسی برای تمام کسانی که داری مشکلات دهان و دندانی هستند، کارایی و فواید بی نظیری دارد. در ادامه کاندیدای مناسب ارتودنسی را برای شما شرح می دهیم و بیان می کنیم که چه سنی برای اقدام به درمان این افراد مناسب تر است:
1.    افراد دارای دندان های شلوغ
کودکان و بزرگسالانی که دچار ازدحام دندانی هستند، می توانند از ارتودنسی بهره مند شوند.
2.    افراد دارای فاصله بین دندانی
در هر سنی که بیمار به این عارضه مبتلا باشد، می تواند از ارتودنسی برای اصلاح آن کمک بگیرد.
3.    افراد دارای دندان های بهم ریخته
کودکان و بزرگسالان هر دو می توانند از ارتودنسی برای درمان این عارضه استفاده داشته باشند.
4.    افراد دارای ناهنجاری های فک
دستگاه های ارتودنسی در سنین بالا نمی توانند به تنهایی برای اصلاح موقعیت فکین کارایی داشته باشند. به همین دلیل سن مناسب برای درمان ناهنجاری های فکی، قبل از سن بلوغ و بین 10 تا 12 سالگی است. در غیر این صورت برای رفع این ناهنجاری باید از جراحی فک در کنار ارتودنسی کمک گرفته شود.
5.    افراد دارای جای خالی دندان
کودکانی که در سنین پایین دندان خود را از دست می دهند، باید تحت معاینه ارتودنسی قرار بگیرند تا راهکار درمانی مناسبی برای آن ها انتخاب گردد. اما اگر جای خالی دندان تا سنین بزرگسالی ادامه داشته باشد، ممکن است تا تنها ایمپلنت بتواند برای درمان این عارضه مناسب باشد. البته افراد بزرگسالی که دندان خود را از دست داده اند، بهتر است قبل از مراجعه به متخصص ایمپلنت با یک ارتودنتیست نیز مشورت داشته باشند.
6.    افراد دارای دندان های نامتقارن
اگر وجود دندان های نامتقارن به دلیل ناهماهنگی موقعیت فکین باشد، سنین پایین و حدود 10 الی 12 سال برای درمان آن، بهترین زمان است.

سن مناسب ارتودنسی

چرا مراجعه به متخصص ارتودنسی مهم است؟

درمان ارتودنسی صرفاً برای بهبود زیبایی لبخند نمی‌باشد، بلکه باعث اصلاح بهم‌ریختگی دندان‌ها نیز می‌گردد. مال‌اکلوژن یا بهم‌ریختگی دندان‌ها در اثر نامرتبی فک یا دندان‌ها رخ می‌دهد و بر نحوه‌ی خندیدن، جویدن و تمیز کردن دندان‌ها تاثیر منفی می‌گذارد. عدم درمان در بهترین سن ارتودنسی ، این مشکل می‌تواند منجر به مشکلات متعددی شود، از جمله:

•    شلوغی دندان‌ها باعث دشواری مسواک زدن و نخ دندان کشیدن می‌گردد که می‌تواند در پوسیدگی دندان و یا بیماری‌های لثه نقش داشته باشد.
•    دندان‌های بیرون‌زده بیشتر مستعد شکستگی اتفاقی هستند.
•    کراس بایت می‌تواند منجر به رشد نامطلوب و فرسایش غیر یکنواخت دندان شود.
•    اپن بایت می‌تواند منجر به عادات فشار زبان و اختلال گفتاری گردد.

چه زمانی به متخصص ارتودنسی مراجعه کنیم؟

بیمار در صورت وجود هر یک از شرایط زیر از درمان زودهنگام بهره خواهد برد:

•    افتادن زود هنگام یا دیر هنگام دندان‌های دائمی
•    مشکل در جویدن
•    تنفس از راه دهان
•    مکیدن انگشت
•    دندان‌های شلوغ، نامرتب یا مسدود شده
•    جلو بودن بیش از حد فک‌ها
•    گاز گرفتن گونه‌ها یا سقف دهان
•    عدم قرار گرفتن دندان‌های جلو روی هم یا قرار گرفتن بصورت غیر عادی
•    ظاهر نامتوازن صورت
•    دندان قروچه

بهترین سن مناسب ارتودنسی برای کودکان چند سالگی است؟

کودکان باید در سن هفت‌سالگی برای معاینه و دریافت مشاوره به متخصص ارتودنسی مراجعه کنند. شرایط خاص کودک می‌تواند در زنان مورد نیاز برای انجام ارتودنسی تأثیرگذار باشد. در اغلب موارد می‌توان درمان ارتودنسی را با شروع ریزش دندان‌ها و درآمدن دندان‌های جدید آغاز نمود. معمولاً، درآمدن دندان‌های دائمی در سنین بین 8 تا 14 سالگی  رشد می‌کنند. بنابراین بهترین سن برای انجام ارتودنسی بین 9 تا 14 سالگی است. البته شرایط هر کودک متفاوت است و ممکن است برخی کودکان در سن پایین‌تری به ارتودنسی نیاز داشته باشند. متخصص ارتودنسی بعد از ارزیابی و معاینه‌ی کودک، به شما خواهد گفته که مناسب‌ترین زمان انجام ارتودنسی چه موقع و بهترین شیوه‌ی  درمان برای کودک شما چگونه است.

سخن پایانی

بعد از این که وسایل ارتودنسی برای اولین بار روی دندان‌ها قرار داده شدند، کودک شما کمی احساس درد خفیف و ناراحتی خواهد داشت. اغلب  متخصصین ارتودنسی داروهای مسکن مانند ایبوبروفن و استامینوفن را  برای کودک تجویز می‌کنند. همچنین ممکن است بریس‌های ارتودنسی، سیم‌ها یا کش‌ها موجب تحریک شدن بافت‌های نرم دهان در برخی نقاط خاص شوند. برای محافظت از دهان، نوعی موم مخصوص به بیمار داده می‌شود که در صورت نیاز آن را روی وسایل ارتودنسی بزند تا دیگر موجب اذیت بافت دهان نشوند.